Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα

Το φθινόπωρο μπαμπακιάζουνε τα γαλάζια χωράφια των ουρανών και τα
λελέκια, μια και ρημάξανε τους μπακακούς στις χαβούζες, παίρνουνε νότια
πασαπόρτια και πάνε στους βάλτους των δυο Νείλων. . . Βρωμάνε τα
διαμερίσματα ναφταλίνα κι οι θυρωροί αδειάζουνε τα καλοριφέρια από τ'
απονέρι το περσινό. Πέφτει, το λοιπόν, έτσι μια μελαγχολία, φύλλα
κίτρινα, διάθεση για στίχους, εδώ και τριάντα - σαράντα χρόνια πεθαίνανε
και οι φυματικοί κι είχε το πράμα περισσότερο ρομάντζο, τώρα σε τούτη
την αχάριστη εποχή, ούτε μια Μαργαρίτα Γκωτιέ δεν βρίσκεις να
μπογιατίσεις με ροζ αιμόπτυση, την "εποχική σύνθεση" . . .